నవ్వుకు కారణం !

ఒకప్పటి చైనా ప్రధాన మంత్రి చౌ ఎన్ లే ని ఒకసారి ఒక అమెరికన్ పత్రికా ప్రతినిధి కలుసుకున్నాడు. సంభాషణ ప్రారంభిస్తూ

" నేను రెండవ ప్రపంచయుద్ధం ముందూ మీ దేశానికి వచ్చాను. తర్వాతా వచ్చాను. అప్పటి చైనాకి, ఇప్పటి చైనాకి చాలా తేడా కనిపిస్తోంది " అన్నాడు.

ఆ వ్యాఖ్యకు చౌ ఎన్ లే ముఖంలో ఏ విధమైన ప్రత్యేకమైన భావం కనిపించలేదు ఆ విలేఖరికి. కమ్యూనిస్టుల పరిపాలనలో దేశం బాగా వుందని, ప్రజలు హాయిగా వున్నారని చెబుతారని ఆ విలేఖరి భావం.

కానీ చౌ ఎన్ లే

" ఏమిటి మీకు కనిపించిన తేడా ? " అని అతి మామూలుగా అడిగారు.

అప్పుడు ఆ విలేఖరి " ఆ రోజుల్లో చైనా ప్రజలు నవ్వుతూ, తుళ్లుతూ హాయిగా నవ్వుకునేవారు . ఆఖరికి రిక్షా తొక్కే వాడు కూడా స్వేచ్ఛగా జోకులు వేస్తూ మాట్లాడేవాడు. మరి ఇప్పుడు ఎవరి ముఖం చూసినా నవ్వు కనబడడం లేదు. అంతా సీరియస్ గా కనిపిస్తున్నారు " అన్నాడు.

పెట్టుబడిదారీ వ్యవస్థలోని వారికి కమ్యూనిజం అంటే చులకన భావం వుండేది. కనుకనే పెట్టుబడిదారీ దేశమైన అమెరికాకు చెందిన ఆ విలేఖరి వ్యాఖ్యలో వ్యంగం, విమర్శ వుంది. అది చౌ ఎన్ లే గమనించారు. అందుకే

" ఓహో ! ఆదా ! దానికి కారణం వుంది. గతంలో మా ప్రజల జీవనం చాలా దుర్భరంగా వుండేది. అప్పుడు ఆ కష్టాల్ని, బాధల్నీ మర్చిపోవడానికి లేని నవ్వు తెచ్చుకుని నవ్వాల్సి వచ్చేది. ఇప్పుడా పరిస్థితి లేదు. అందరూ హాయిగా, ఆనందంగా వున్నారు. ఇక నవ్వు... కొని తెచ్చుకోవాల్సిన అవసరం ఏముంది ? అంతా శ్రద్ధగా, సీరియస్ గా తమ పని తాము చేసుకుపోతున్నారు. జీవితం హాయిగా గడిచిపోతోంది. ఇంతకంటే ఏం కావాలి ? ఇక నవ్వుకోవడానికి సమయం ఎక్కడిది ? "

ఆ విలేఖరి సంగతి ఇంకా చెప్పాలా ?

Vol. No. 02 Pub. No. 292